ลูกๆทุกคนก็ได้รู้กันแล้วว่า ความหวังของแม่ที่มีต่อลูก 3 หวังคือ
ยามแก่เฒ่า หวังเจ้า เฝ้ารับใช้
ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา
เมื่อถึงยาม ต้องตาย วายชีวา
หวังลูกช่วย ปิดตา เมื่อสิ้นใจ
ทีนี้ มาดูตัวอย่างบ้าง บุคคลที่เป็นยอดกตัญญูที่น่าประทับมากที่สุดคือใคร ทราบไหม...ในหลวงของเรา
ในหลวงของเรานอกจากจะเป็นยอดพระมหากษัตริย์ของโลกแล้ว ในหลวงของเรายังเป็นกษัตริย์ยอดกตัญญูด้วย ความหวังของแม่ทั้ง 3 หวังในหลวงปฏิบัติได้ครบถ้วน สมบูรณ์ เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดให้แก่พวกเรา
ยามแก่เฒ่า หวังเจ้า เฝ้ารับใช้
ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา
เมื่อถึงยาม ต้องตาย วายชีวา
หวังลูกช่วย ปิดตา เมื่อสิ้นใจ
ทีนี้ มาดูตัวอย่างบ้าง บุคคลที่เป็นยอดกตัญญูที่น่าประทับมากที่สุดคือใคร ทราบไหม...ในหลวงของเรา
ในหลวงของเรานอกจากจะเป็นยอดพระมหากษัตริย์ของโลกแล้ว ในหลวงของเรายังเป็นกษัตริย์ยอดกตัญญูด้วย ความหวังของแม่ทั้ง 3 หวังในหลวงปฏิบัติได้ครบถ้วน สมบูรณ์ เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดให้แก่พวกเรา
หวังที่ 1
ยามแก่เฒ่า หวังเจ้า เฝ้ารับใช้
ตอนสมเด็จย่าเสด็จไปไหน ก็มีคนเยอะแยะทั้งทหาร องครักษ์ พยาบาล คอยประคองสมเด็จย่าอยู่แล้ว แต่ในหลวงบอกว่า “ไม่ต้อง คนนี้เป็นแม่ของเรา เราประคองเอง”
ลองหันมาดูพวกเราส่วนใหญ่ เวลาออกไปไหนแต่งตัวโก้ บางคนแต่งเครื่องแบบเต็มยศ ติดเหรียญตรา เหรียญกล้าหาญเต็มหน้าอก แต่เวลาเดินไม่กล้าประคองแม่ กลัวไม่สง่า กลัวเสียศักดิ์ศรี
บางคนพอเป็นใหญ่เป็นโต ไม่กล้ากราบไหว้แม่เพราะแม่มาจากเบื้องต่ำ เป็นชาวนา เป็นลูกจ้าง ไม่เคารพแม่ ดูถูกแม่ แต่ในหลวงเทิดแม่ไว้เหนือหัว
สมเด็จย่ามิได้เป็นเชื้อพระวงศ์ เป็นสามัญชน เป็นเด็กหญิงสังวาล แต่ในหลวงเกิดมาเป็นพระองค์เจ้า เป็นลูกเจ้าฟ้า ปัจจุบันเป็นกษัตริย์ แต่ในหลวงซึ่งเป็นพระเจ้าแผ่นดินก้มลงกราบคนธรรมดาที่เป็นแม่ หัวใจลูกที่เคารพแม่ กตัญญูกับแม่อย่างนี้หาไม่ได้อีกแล้ว
ยามแก่เฒ่า หวังเจ้า เฝ้ารับใช้
ตอนสมเด็จย่าเสด็จไปไหน ก็มีคนเยอะแยะทั้งทหาร องครักษ์ พยาบาล คอยประคองสมเด็จย่าอยู่แล้ว แต่ในหลวงบอกว่า “ไม่ต้อง คนนี้เป็นแม่ของเรา เราประคองเอง”
ลองหันมาดูพวกเราส่วนใหญ่ เวลาออกไปไหนแต่งตัวโก้ บางคนแต่งเครื่องแบบเต็มยศ ติดเหรียญตรา เหรียญกล้าหาญเต็มหน้าอก แต่เวลาเดินไม่กล้าประคองแม่ กลัวไม่สง่า กลัวเสียศักดิ์ศรี
บางคนพอเป็นใหญ่เป็นโต ไม่กล้ากราบไหว้แม่เพราะแม่มาจากเบื้องต่ำ เป็นชาวนา เป็นลูกจ้าง ไม่เคารพแม่ ดูถูกแม่ แต่ในหลวงเทิดแม่ไว้เหนือหัว
สมเด็จย่ามิได้เป็นเชื้อพระวงศ์ เป็นสามัญชน เป็นเด็กหญิงสังวาล แต่ในหลวงเกิดมาเป็นพระองค์เจ้า เป็นลูกเจ้าฟ้า ปัจจุบันเป็นกษัตริย์ แต่ในหลวงซึ่งเป็นพระเจ้าแผ่นดินก้มลงกราบคนธรรมดาที่เป็นแม่ หัวใจลูกที่เคารพแม่ กตัญญูกับแม่อย่างนี้หาไม่ได้อีกแล้ว
หวังที่ 2
ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา
สมเด็จย่าประชวรอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราช ในหลวงเสด็จไปเยี่ยมทุกคืน ตี 4 เศษๆถึง
จึงเสด็จกลับ ในหลวงไปอยู่กับสมเด็จย่าคืนละหลายชั่วโมง ไปให้ความอบอุ่นทุกคืน แม่...พอเห็นลูกมาเยี่ยมก็หายป่วยไปครึ่งหนึ่งแล้ว นี้ขนาดเป็นพระเจ้าแผ่นดิน ยังมาเดินเข็นรถให้แม่ ป้อนข้าวป้อนน้ำให้แม่ ป้อนยาให้แม่ ให้ความอบอุ่นแก่แม่
ลองหันมาดูตัวเราเอง ตอนพ่อแม่ป่วย โผล่หน้าเข้าไปดูหน่วยหนึ่งถามว่าวันนี้อาการเป็นยังไง พ่อแม่ยังไม่ทันตอบเลย มีธุระ ต้องไปแล้ว โผล่หน้าไปให้เห็นพอเป็นมารยาท เราไม่ได้ไปเพราะความกตัญญู เราไม่ได้ไปทดแทนพระคุณท่าน
ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา
สมเด็จย่าประชวรอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราช ในหลวงเสด็จไปเยี่ยมทุกคืน ตี 4 เศษๆถึง
จึงเสด็จกลับ ในหลวงไปอยู่กับสมเด็จย่าคืนละหลายชั่วโมง ไปให้ความอบอุ่นทุกคืน แม่...พอเห็นลูกมาเยี่ยมก็หายป่วยไปครึ่งหนึ่งแล้ว นี้ขนาดเป็นพระเจ้าแผ่นดิน ยังมาเดินเข็นรถให้แม่ ป้อนข้าวป้อนน้ำให้แม่ ป้อนยาให้แม่ ให้ความอบอุ่นแก่แม่
ลองหันมาดูตัวเราเอง ตอนพ่อแม่ป่วย โผล่หน้าเข้าไปดูหน่วยหนึ่งถามว่าวันนี้อาการเป็นยังไง พ่อแม่ยังไม่ทันตอบเลย มีธุระ ต้องไปแล้ว โผล่หน้าไปให้เห็นพอเป็นมารยาท เราไม่ได้ไปเพราะความกตัญญู เราไม่ได้ไปทดแทนพระคุณท่าน
หวังที่ 3
เมื่อถึงยาม ต้องตาย วายชีวา
หวังลูกช่วย ปิดตา เมื่อสิ้นใจ
วันนั้น ในหลวงเฝ้าสมเด็จย่าอยู่จนตี 4 จับมือแม่ กอดแม่ ปรนนิบัติแม่จนกระทั้งแม่หลับจึงเสด็จกลับ พอถึงวัง เขาโทรศัพท์มาแจ้งว่าสมเด็จย่าสิ้นพระชนม์แล้ว ในหลวงรีบเสด็จกลับศิริราช เห็นสมเด็จย่านอนหลับอยู่บนเตียง ในหลวงตรงเข้าไป คุกเข่ากราบลงที่หน้าอกแม่ ซบพระพักตร์นิ่งอยู่นาน แล้วค่อยๆเงยพระพักตร์ขึ้น น้ำพระเนตรไหลนอง ต่อไปนี้จะไม่มีแม่ให้หอมอีกแล้ว เอามือกุมมือแม่ไว้ มือที่ปั้นลูกจนได้เป็นกษัตริย์ เป็นที่รักของคนทั้งบ้านทั้งเมือง ชีวิตลูก...แม่ปั้น พระองค์มองเห็นหวีปักอยู่ที่ผมแม่ ค่อยๆหวีผมให้แม่ หวี...หวี...หวี...หวีให้แม่สวยที่สุด แต่งตัวให้แม่สวยที่สุด...ในวันสุดท้ายของแม่
พระองค์เป็นสุดยอดของลูกกตัญญู...หาที่เปรียบมิได้อีกแล้ว
“กษัตริย์ยอดกตัญญู”
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
เมื่อถึงยาม ต้องตาย วายชีวา
หวังลูกช่วย ปิดตา เมื่อสิ้นใจ
วันนั้น ในหลวงเฝ้าสมเด็จย่าอยู่จนตี 4 จับมือแม่ กอดแม่ ปรนนิบัติแม่จนกระทั้งแม่หลับจึงเสด็จกลับ พอถึงวัง เขาโทรศัพท์มาแจ้งว่าสมเด็จย่าสิ้นพระชนม์แล้ว ในหลวงรีบเสด็จกลับศิริราช เห็นสมเด็จย่านอนหลับอยู่บนเตียง ในหลวงตรงเข้าไป คุกเข่ากราบลงที่หน้าอกแม่ ซบพระพักตร์นิ่งอยู่นาน แล้วค่อยๆเงยพระพักตร์ขึ้น น้ำพระเนตรไหลนอง ต่อไปนี้จะไม่มีแม่ให้หอมอีกแล้ว เอามือกุมมือแม่ไว้ มือที่ปั้นลูกจนได้เป็นกษัตริย์ เป็นที่รักของคนทั้งบ้านทั้งเมือง ชีวิตลูก...แม่ปั้น พระองค์มองเห็นหวีปักอยู่ที่ผมแม่ ค่อยๆหวีผมให้แม่ หวี...หวี...หวี...หวีให้แม่สวยที่สุด แต่งตัวให้แม่สวยที่สุด...ในวันสุดท้ายของแม่
พระองค์เป็นสุดยอดของลูกกตัญญู...หาที่เปรียบมิได้อีกแล้ว
“กษัตริย์ยอดกตัญญู”
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น